ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ

Ενδιαφέρουσα εκδήλωση τιμής στα 100 χρόνια από τον θάνατο του Β.Ι. Λένιν διοργάνωσε το παράρτημα Ηλιούπολης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, την Κυριακή 7 Απρίλη, στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης της Ηλιούπολης.

Στην αρχή της εκδήλωσης προβλήθηκε βίντεο με στιγμές από την ζωή και δράση του μεγάλου κομμουνιστή επαναστάτη, που περιελάμβανε αποσπάσματα για τα γεγονότα από τον Απρίλη στον Οκτώβρη του 1917, τα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης από την πρώτη δεκαετία ακόμα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Ξεχωριστή ήταν η παρουσία στην εκδήλωση απογόνων των πολιτικών προσφύγων, που οι γονείς τους συμμετείχαν στην οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ.

Στην αίθουσα λειτούργησε βιβλιοπωλείο των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής», που έγινε πόλος έλξης των παρευρισκόμενων.

Μεγάλο ενδιαφέρον και ζωντανή συζήτηση προκάλεσε η ομιλία του Στέφανου Λουκά, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ που παρατίθεται ολόκληρη:

«Αγαπητές συναγωνίστριες αγαπητοί συναγωνιστές, συντρόφισσες και σύντροφοι

Έκλεισαν 100 χρόνια από το θάνατο του Β. Ι. Λένιν, έναν από τους θεμελιωτές, μαζί με τους Μαρξ – Ενγκελς, της επιστημονικής κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης, που δικαίως φέρει και το δικό του όνομα: Μαρξισμός – Λενινισμός.

Είναι η κορυφαία προσωπικότητα που ανέδειξε το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα στον 20ό αιώνα. Η κληρονομιά που μας άφησε τον κρατά ζωντανό στην καρδιά και το νου των απλών ανθρώπων του μόχθου.

Ο Λένιν με το τεράστιο θεωρητικό του έργο και την επαναστατική του δράση σημάδεψε την ανάπτυξη του επαναστατικού εργατικού κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο, για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της ανώτερης οργάνωσης της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.

Ο Λένιν είναι ταυτισμένος με τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, είναι ταυτισμένος με την επαναστατική δράση, σπουδαίο, επίσης, ζήτημα και διαλεκτικά δεμένο με την επαναστατική θεωρία, προκειμένου η εργατική τάξη να ανταποκριθεί στο ιστορικό έργο του περάσματος από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας. Έλεγε ότι δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό κίνημα, χωρίς επαναστατική θεωρία.

Αφιερώθηκε στη μελέτη και ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας των Μαρξ και Ενγκελς ακόμη και στις πιο δύσκολες για το εργατικό κίνημα συνθήκες. Απέδειξε ότι η ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας είναι αποφασιστικός παράγοντας για να δοθεί απάντηση στα σύγχρονα για την κάθε εποχή ζητήματα που βάζει μπροστά στο επαναστατικό κίνημα και κυρίως στην καθοδήγηση της επαναστατικής πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την κατάκτηση από την εργατική τάξη της εξουσίας για να οικοδομηθεί η κοινωνία του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.

Ο Λένιν άνοιξε το δρόμο για τη συνένωση της επαναστατικής θεωρίας με το επαναστατικό κίνημα στη Ρωσία με τη δημιουργία του Μπολσεβίκικου Κόμματος. Είναι το πρώτο εργατικό κόμμα που υιοθέτησε τις αρχές του επαναστατικού κόμματος – «Κόμματος Νέου Τύπου», όπως χαρακτηρίστηκε από τον Λένιν σε διάκριση από τα παλιά σοσιαλδημοκρατικά εργατικά κόμματα της Δεύτερης Διεθνούς που είχαν υποκλιθεί στη μεταρρύθμιση του καπιταλισμού εγκαταλείποντας το επαναστατικό πέρασμα στο σοσιαλισμό και τη δικτατορία του προλεταριάτου.

Ενός μαζικού επαναστατικού κόμματος δημοκρατικού και συγκεντρωτικού με κεντρικό καθοδηγητικό όργανο για την ενιαία καθοδήγηση και δράση ολόκληρου του κόμματος. Κόμμα της σοσιαλιστικής επανάστασης της δικτατορίας του προλεταριάτου και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ηταν κόμμα ενιαίο, σε πανεθνική κλίμακα, με κεντρικό καθοδηγητικό όργανο, που εφαρμόζει την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Τα μέλη του κόμματος έπρεπε να ανήκουν σε μια από τις οργανώσεις του, να πληρώνουν τη συνδρομή τους, και να συμφωνούν με το πρόγραμμα και το καταστατικό του. Και ταυτόχρονα υπήρχε πλέρια δημοκρατία κατά τις συζητήσεις στις ΚΟΒ και στα κομματικά όργανα αλλά και συνειδητή πειθαρχία στην ενιαία εφαρμογή των αποφάσεων, της πολιτικής του κόμματος. Αντιτάχθηκε σθεναρά ενάντια στις οπορτουνιστικές αντιλήψεις που ήθελαν κάθε απεργό εργάτη και μέλος του κόμματος.

Υπήρχε πολέμιος του τοπικισμού, της αποσπασματικότητας, της υποταγής στο εφικτό στα πλαίσια του συστήματος, πολέμιος του της απόσπασης της συνδικαλιστικής πάλης από την πολιτική. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ήταν φανατικός πολέμιος του οπορτουνισμού και των Ρώσων μενσεβίκων και των ηγετών της Δεύτερης Διεθνούς, που είχαν ουσιαστικά απαρνηθεί τις αρχές του μαρξισμού και έγιναν άσπονδοι εχθροί της σοσιαλιστικής επανάστασης και της σοβιετικής εξουσίας, όταν αυτή είχε ήδη νικήσει στη Ρωσία. Ο ίδιος θεωρούσε ως έναν από τους πιο βασικούς όρους για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης την αδιάλλακτη πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό, τον οποίο θεωρούσε γέννημα της ανάπτυξης του καπιταλισμού.

Με επικεφαλής τον Λένιν, το μπολσεβίκικο κόμμα μπαίνει μπροστάρης της ταξικής πάλης του προλεταριάτου και των άλλων καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων, κυρίως της φτωχής αγροτιάς και των μισοπρολετάριων της Ρωσίας και οδηγεί ως τη νίκη με την κατάληψη της εξουσίας, την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου, στη Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση.

Μίλησε για την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τη φτωχή αγροτιά και τους μισοπρολετάριους ζήτημα επίσης επίκαιρο. Στο πρόγραμμα του ΚΚΕ διατυπώνεται η οργάνωση της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, τη φτωχομεσαία αγροτιά, τους μισοπρολετάριους, ενώ το κόμμα μας αναπτύσσει δράση και στο κίνημα στα πλαίσια της ανάπτυξης των αγώνων Τέτοια δείγματα είχαμε με τους αγώνες στο πρώτο δίμηνο του 2024 και ιδιαίτερα στην μεγάλη απεργία στις 28 Φλεβάρη όπου συναντήθηκε σε κοινό αγώνα η εργατική τάξη με την αγροτιά που ήταν στα μπλόκα, με αυτοαπασχολούμενους στις πόλεις, με τους φοιτητές που πάλευαν ενάντια στο ν/σ για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Ο Λένιν καθόρισε επίσης τον καθοδηγητικό ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος, όχι μόνο στην κατάληψη της εξουσίας, αλλά και στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού- κομμουνισμού.

Οι μπολσεβίκοι σήκωσαν ψηλά τη σημαία του διεθνισμού και με την καθοδήγηση του Λένιν έκαναν συστηματική δουλειά για τη συσπείρωση όλων των διεθνιστικών κομμουνιστικών δυνάμεων για την ίδρυση της (τρίτης) Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Ο Λένιν αρχικά μελέτησε τον καπιταλισμό στην Τσαρική Ρωσία. Στο έργο του «Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία», θεμελιώνει το ρόλο και τις σχέσεις των τάξεων στη Ρωσία και αναδεικνύει τη δυνατότητα της μικρής, αλλά συγκεντρωμένης εργατικής τάξης που μπορεί να ηγηθεί της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Οι θεωρητικές επεξεργασίες του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό, με βασικό του έργο το «Ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», η στρατηγική για τη σοσιαλιστική επανάσταση, αποτελούν ισχυρό όπλο για την πάλη της παγκόσμιας εργατικής τάξης και στις σύγχρονες συνθήκες. Γιατί η εποχή μας και σήμερα συνεχίζει να είναι εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού του ανώτατου σταδίου του, εποχή των κλονισμών αφού η όξυνση των καπιταλιστικών ανταγωνισμών οδηγεί σε πολέμους, οι ανειρήνευτες εσωτερικές αντιφάσεις του είναι αξεπέραστες και φαίνεται από τις συχνές καπιταλιστικές οικονομικές κρίσεις, από το ότι παρά την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων μεγαλώνει η ανεργία, η ψαλίδα ανάμεσα σε πλούτο – φτώχεια, ανάμεσα σε κέρδη και στην αδυναμία ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών υπέρ των ιδιοκτητών των μονοπωλίων. Είναι εποχή των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των σοσιαλιστικών επαναστάσεων.

Με τη θεωρία για τον ιμπεριαλισμό αποκάλυψε την οικονομική και πολιτική του ουσία, ως ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, ως εποχή διαμόρφωσης των υλικών συνθηκών, που κάνουν αναγκαία την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, ανεξάρτητα από τη θέση τους στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα με δεδομένη την ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη αφού όλες οι καπιταλιστικές οικονομίες δεν μπορούν να είναι στο ίδιο επίπεδο.

Άσκησε δριμεία κριτική τόσο στις οπορτουνιστικές θεωρίες που απομονώνουν την ιμπεριαλιστική πολιτική από την οικονομία του μονοπωλιακού καπιταλισμού θεωρώντας ιμπεριαλισμό την επιθετική,πολεμική δράση, όσο και σε εκείνες που θεωρούν ότι με την κυριαρχία του μονοπωλίου αμβλύνεται ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός και αναπτύσσεται ήρεμα ο καπιταλισμός.(Κάουτσκι).

Ο Λένιν αποκάλυψε την αντιδραστική διαλεκτική ενότητα ανάμεσα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ιμπεριαλιστική ειρήνη των καπιταλιστικών κρατών και των διεθνικών ενώσεων και συμφωνιών τους ως πολιτική για το μοίρασμα των εδαφών, των οικονομικών σφαιρών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών για το κυνήγι του μέγιστου κέρδους.

Ανέδειξε ότι ο Α΄ παγκόσμιος πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο μεριές, ανεξάρτητα από το ποιο καπιταλιστικό κράτος ξεκίνησε πρώτο την πολεμική σύγκρουση και ότι ο μόνος τρόπος να ικανοποιηθεί η απαίτηση του λαού για ειρήνη είναι να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην αιτία του πολέμου, ενάντια στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης μέχρι την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και τη δικτατορία του προλεταριάτου.

Με αυτήν την ανάλυση κατάφερε το Κόμμα των μπολσεβίκων να διαμορφώσει γραμμή σύγκρουσης με την αστική τάξη, σε αντίθεση τόσο με τη σοσιαλσοβινιστική έκφραση του οπορτουνισμού, που καλούσε σε στήριξη της αστικής τάξης της χώρας τους, όσο και με τον πασιφισμό, που αποσπούσε την πάλη για την ειρήνη από την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού. Και δικαιώθηκε με την Οχτωβριανή Επανάσταση.

Για να γίνει επανάσταση πρέπει να υπάρχει επαναστατική κατάσταση. Ο Λένιν διατύπωσε την έννοια της επαναστατικής κατάστασης και προσδιόρισε τα κύρια αντικειμενικά χαρακτηριστικά της που συσσωρεύονται στην κοινωνία παραμονές της επανάστασης ως εξής:

Η εξουσία της αστικής τάξης δεν μπορεί να εξουσιάζει όπως πριν. Η εργατική τάξη και οι συμμάχοί της, επίσης δεν θέλουν άλλο να ζουν όπως πριν. Η εξαθλίωση και η δυσαρέσκεια των μαζών παίρνει απότομα, μαζικά χαρακτηριστικά που ανεβάζουν την πολιτική τους δράση. Η άρχουσα τάξη βρίσκεται σε σύγχυση και αδυναμία να επιβάλει τη θέλησή της.

Η επαναστατική κατάσταση έχει αντικειμενικό χαρακτήρα. Απορρέει από την απότομη όξυνση των αντιθέσεων της καπιταλιστικής κοινωνίας. Και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών διεθνώς.

Βεβαίως ο Λένιν έλεγε ότι για να μετατραπεί σε επανάσταση η επαναστατική κατάσταση χρειάζεται να υπάρχει σχεδιασμένη επαναστατική εξέγερση της εργατικής τάξης. Που την καθοδηγεί το Κομμουνιστικό Κόμμα, και πρέπει να είναι ικανό να ηγηθεί της επαναστατικής εξέγερσης της εργατικής τάξης.

Η ιστορική πείρα ανέδειξε ως σημαντικούς παράγοντες, για την εμφάνιση επαναστατικής κατάστασης την εκδήλωση βαθιάς και συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, συνδυασμένης με το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Τέτοιες συνθήκες είχαμε για παράδειγμα στην Ελλάδα το 1944 με την απελευθέρωση. Αλλά το Κόμμα μας, παρά την τεράστια συνεισφορά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει στρατηγική συνδέοντας την απελευθερωτική πάλη με το ζήτημα της εξουσίας που μπορούσε να οδηγήσει προς την επαναστατική επίλυση και κατάκτησή της. Δεν ήταν μόνο δικό του πρόβλημα αλλά και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.

Η μάχη του ηρωικού Δεκέμβρη του ’44 όταν οι αστοί κάλεσαν τους Αγγλους να επέμβουν ένοπλα και να τσακίσουν ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ΚΚΕ, ήταν μάχη ταξική για την εξουσία.

Βεβαίως οι επιλογές μας δεν καθορίστηκαν από φόβο, μπροστά στον αντίπαλο, από διάθεση αποφυγής θυσιών. Όταν μπροστά στο λαό μετά το 1944-45 μπήκε το δίλημμα να διαλέξει ανάμεσα στην υποταγή στις αλυσίδες των αστών ή τα όπλα, με το ΚΚΕ μπροστάρη ο λαός ξαναπήρε τα όπλα.

Η εποποιία του ΔΣΕ ήταν η κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Ηταν ταξική πάλη στην ανώτερη μορφή της, την ένοπλη για μια Ελλάδα, χωρίς αφέντες και εκμεταλλευτές.

Χρήσιμα συμπεράσματα που υπάρχουν στους τόμους των Δοκιμίων Ιστορίας του ΚΚΕ που πρέπει να τη μελετάμε ιδιαίτερα στις τωρινές συνθήκες.

Φίλες και φίλοι

Η κυβέρνηση έχει μπλέξει την Ελλάδα μέχρι τα μπούνια στον πόλεμο στην Ουκρανία. Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης έγινε αμερικανοΝΑΤΟική βάση. Το λιμάνι του Πειραιά υποδέχεται αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση στέλνει συνεχώς όπλα, πυρομαχικά, άρματα μάχης, αφοπλίζοντας τα νησιά του Αιγαίου, ενώ όλη η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστικό ορμητήριο.

Πρόσφατα ο Κ.Μητσοτάκης επισκέφτηκε την Ουκρανία και έκανε συμφωνίες για να μας μπλέξει ακόμη πιο βαθιά σε αυτό τον πόλεμο.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή ανέδειξε τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, ως συνέπεια της ανατροπής του σοσιαλισμού και της διάλυσης της Σοβιετικής Ενωσης.

Η κυβέρνηση Πούτιν δεν κάνει αντιφασιστικό αγώνα αλλά ιμπεριαλιστικό πόλεμο που τον ξεκίνησε με αντικομμουνιστική-αντισοβιετική προπαγάνδα σπιλώνοντας τον Λένιν και τον Στάλιν. Η Ρωσία είναι ισχυρό καπιταλιστικό κράτος με μεγάλα μονοπώλια στην ενέργεια, στη βιομηχανία, στις τράπεζες, στις μεταφορές, στα ορυκτά κλπ.

Ο πόλεμος γίνεται για να μοιράσουν τον πλούτο της Ουκρανίας, που είναι τεράστιος σε φυσικό αέριο, ουράνιο, διάφορα μέταλλα, εύφορα, καλλιεργήσιμα εδάφη κ.ά. Ενώ τα ευρωενωσιακά μονοπώλια μαζί και ελληνικοί όμιλοι ετοιμάζονται να κερδοσκοπίσουν με τα προγράμματα ανοικοδόμησης της Ουκρανίας.

Πρόσφατα ο πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν μίλησε για αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία που σημαίνει ότι συζητιέται σε ΝΑΤΟ-ΕΕ πιθανή άμεση στρατιωτική εμπλοκή τους στον πόλεμο της Ουκρανίας, μαζί και η Ελλάδα.Η Ρωσία απάντησε ότι σε τέτοιο ενδεχόμενο πάμε για πυρηνικό πόλεμο. Σύγκρουση του ευρωατλαντικού μπλόκ, με αιχμή την Ουκρανία κατά της Ρωσίας και του υπό διαμόρφωση ευρασιατικού μπλοκ, της Κίνας με τραγικά θύματα τους λαούς.

Αλλά είναι και ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή.Το Ισραήλ, με τις πλάτες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ- ΕΕ, διεξάγει πόλεμο για την εξόντωση του ηρωικού λαού της Παλαιστίνης, που δεκαετίες τώρα παλεύει για τη δική του πατρίδα.

Πίσω από την ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή βρίσκονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχό της. Ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, το ευρωατλαντικό στρατόπεδο από τη μια και το ευρασιατικό από την άλλη. Η Ρωσία έχει βάσεις στη Συρία θεωρεί την περιοχή γεωστρατηγικό κόμβο για τα συμφέροντα των μονοπωλίων της.

Η Κίνα τροφοδοτείται από τη Μέση Ανατολή με το 50% του πετρελαίου που καταναλώνει, ενώ τη θεωρεί κόμβο για «το δρόμο του μεταξιού». ΗΠΑ-ΕΕ ενδιαφέρονται γιατί προετοιμάζουν το λεγόμενο «ινδικό εμπορικό δρόμο» κόντρα, στο «δρόμο του μεταξιού».

ΗΠΑ-Κίνα ανταγωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας.

Οι ιμπεριαλιστές θέλουν να βάλουν στο χέρι τους υδρογονάνθρακες στην ΑΟΖ που ανήκει στους Παλαιστίνιους.

Η ελληνική κυβέρνηση με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ του ΠΑΣΟΚ,της Ελληνικής Λύσης και των άλλων ακροδεξιών μορφωμάτων, στηρίζει το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Εχουν στείλει ελληνική πυροβολαρχία «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία, τώρα έστειλαν τη φρεγάτα «Υδρα» στην Ερυθρά Θάλασσα, ενώ η Ελλάδα ανέλαβε και τη διοίκηση της πολεμικής ναυτικής αποστολής «Aspides» της ΕΕ, στην περιοχή που συνεργάζεται με ναυτική δύναμη που ηγούνται οι ΗΠΑ.

Ολα αυτά δεν γίνονται μόνο λόγω συμμαχίας με ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, υπηρετούν τα συμφέροντα των Ελλήνων καπιταλιστών, εφοπλιστών, επιχειρηματιών της ενέργειας, επιχειρηματιών στις διαμετακομιστικές «αλυσίδες», στη μεταφορά εμπορευμάτων, κλπ . Γι’ αυτά τα συμφέροντα στέλνουν προσωπικό των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, παιδιά του λαού, στο στόμα του λύκου.

Παλεύουμε για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους πολέμους αλλά και για να εκφραστεί η μέγιστη δυνατή λαϊκή στήριξη και αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με έδρα την Ανατολική Ιερουσαλήμ επιστροφή όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων, άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων κρατουμένων από τις ισραηλινές φυλακές.

Η όξυνση των ανταγωνισμών, σε συνδυασμό με την τεράστια συγκέντρωση αντιμαχόμενων πολεμικών δυνάμεων στην περιοχή, φέρνει πιο κοντά την πιθανότητα γενίκευσης του πολέμου.

Γι’ αυτό οργανώνουμε αντιπολεμική πάλη,με στόχους όπως:

Απεμπλοκή της Ελλάδας από κάθε συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική πολεμική δράση, καμιά συμμετοχή σε πολέμους.

Καμιά δράση ενόπλων δυνάμεων έξω από τα σύνορα, να επιστρέψουν η φρεγάτα «Υδρα», η ελληνική πυροβολαρχία από τη Σαουδική Αραβία, όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις.

Να κλείσει τώρα η Βάση της Σούδας και όλες οι βάσεις σε όλη τη χώρα.

Καμιά διευκόλυνση σε γη, θάλασσα και αέρα των στρατιωτικών δυνάμεων, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.

Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Δεν μπαίνουμε κάτω από την ξένη για τους εργαζόμενους σημαία των καπιταλιστών που θα συμμετέχουν σε ένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο για τα κέρδη τους. Υψώνουμε τη σημαία των συμφερόντων της εργατικής τάξης, του λαού. Η εργατική τάξη οργανώνει αυτοτελώς την πάλη της με όλες τις μορφές για να σταματήσει μια για πάντα και τον πόλεμο και την εκμετάλλευση με την ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης και την κατάκτηση της εξουσίας. Αν δεχτούμε ένοπλη επίθεση, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ,το εργατικό, λαϊκό κίνημα θα υπερασπίσει τα σύνορα και το λαό μας.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, η συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική διαπάλη, φανερώνουν ότι οι καπιταλιστές όταν μιλούν για «πατρίδα», εθνικό «συμφέρον», χρησιμοποιούν το αίμα των λαών για τα δικά τους συμφέροντα.

Καμιά λοιπόν εμπιστοσύνη στην αστική τάξη που εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα σε ΝΑΤΟ και ΕΕ.Η αστική τάξη είναι αυτή που απεμπολεί και σήμερα κυριαρχικά δικαιώματα σε ΝΑΤΟ-ΕΕ όπως η φύλαξη των συνόρων στο Αιγαίο.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια βρίσκονται και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στην αστική τάξη της Ελλάδας και αυτήν της Τουρκίας, για την ενίσχυση των μονοπωλίων τους. Κι οι δύο θέλουν αναβαθμισμένους ρόλους στην ιμπεριαλιστική δράση στην περιοχή, η Τουρκική αστική τάξη αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα του λαού μας σε Αιγαίο- Ανατολική Μεσόγειο, το ΝΑΤΟ της κάνει πλάτες. Τώρα στρώνεται ο δρόμος για «συνεκμετάλλευση» των υδρογονανθράκων από τα μονοπώλια, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους δυο λαούς.

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές

Ο Λένιν επεξεργάστηκε τη δυνατότητα να σπάσει η αλυσίδα του ιμπεριαλισμού με την απόσπαση κρατών απ’ αυτόν, αναπτύσσοντας τη θεωρία του αδύνατου κρίκου. Θεμελίωσε επιστημονικά τη δυνατότητα της νίκης του σοσιαλισμού αρχικά σε μία ή σε μερικές χώρες. Η Ρωσία το 1917 ήταν ακριβώς ο αδύνατος κρίκος στην αλυσίδα του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Η επαναστατική διορατικότητα του Λένιν στηριγμένη πάνω στη βαθιά μαρξιστική του μόρφωση, σε συνδυασμό με την ικανότητά του να εκτιμά σωστά την κάθε φάση εξέλιξης του καπιταλισμού και των ταξικών κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, των διεθνών αντιθέσεων και του συσχετισμού των ταξικών δυνάμεων, του έδιναν τη δυνατότητα να συμβάλει ουσιαστικά στην ανάπτυξη της στρατηγικής αντίληψης των επαναστατικών κομμάτων, αντιμετωπίζοντας τον αναθεωρητισμό, αλλά και τις προσπάθειες δογματικής προσκόλλησης σε στρατηγικές επεξεργασίες που είχαν ξεπεραστεί από την ίδια τη ζωή. Αυτό φάνηκε και από τη θετική πείρα της Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία, όπου ο Λένιν, με τις «Θέσεις του Απρίλη», τροποποιεί την προγενέστερη στρατηγική επεξεργασία του Κόμματος των Μπολσεβίκων, που αφορούσε την περίοδο 1905. Η αστική επανάσταση το Φλεβάρη 1917 και εξελίξεις μετά το Φλεβάρη οδηγούν τον Λένιν στο να κάνει βήματα παραπέρα στην επεξεργασία της στρατηγικής,κόντρα ακόμη και σε μπολσεβίκους που έλεγαν ότι πρέπει να ολοκληρωθούν αστικοί μετασχηματισμοί. Ελεγε ότι το κύριο στην πολιτική πάλη είναι η εξουσία που τώρα την έχει η αστική τάξη.

Με τις «Θέσεις του Απρίλη» το 1917, ο Λένιν έθεσε άμεσα το στόχο της εργατικής εξουσίας, έτσι ώστε το Κόμμα των Μπολσεβίκων να προετοιμάσει και να πραγματοποιήσει με επιτυχία τη Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία. Ο Λένιν αξιοποίησε την άρνηση – αδυναμία της αστικής κυβέρνησης που συγκροτήθηκε από το Φλεβάρη 1917 και στη συνέχεια, να αντιμετωπίσει οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, όπως του πολέμου και της επιβίωσης εκατομμυρίων φτωχών αγροτών και εργατών. Η Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση σήμανε τη γέννηση του νέου, του σοσιαλιστικού συστήματος.

Ο Λένιν συνέβαλε το χρονικό διάστημα από το 1917 έως το θάνατό του το 1924 στην ανάπτυξη της θεωρίας για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Στηριζόμενος στις επεξεργασίες των Μαρξ και Ενγκελς ανέπτυξε τις θεωρητικές του θέσεις ως καθοδηγήτριες γραμμές για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Εστίαζε στο ζήτημα ότι η σοσιαλιστική εξουσία δεν παραλαμβάνει έτοιμες τις κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής. Αυτές πρέπει να δημιουργηθούν, ότι η διαμόρφωση των προϋποθέσεων για την ολοκληρωτική κατάργηση των τάξεων αποτελεί στόχο όλης της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Οτι όλη η σοσιαλιστική οικοδόμηση είναι μια μάχη ζωής και θανάτου ανάμεσα στο παλιό που πεθαίνει και στο καινούργιο που γεννιέται. Γι’ αυτό το λόγο η ταξική πάλη στο σοσιαλισμό συνεχίζεται με άλλη μορφή και άλλα μέσα. Ταξική πάλη που η εργατική τάξη συγκροτώντας την δικτατορία του προλεταριάτου, τη διεξάγει με την καθοδήγηση του Κόμματος. Ο Λένιν έβλεπε σε κίνηση την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, έχοντας ξεκάθαρη την κατεύθυνση αυτής της πορείας, προσπαθώντας να μελετήσει τις αντιφάσεις της, ειδικά σε συνθήκες που η σοσιαλιστική οικοδόμηση προχωρούσε σε μια μεγάλη χώρα με τεράστιες ανισομετρίες και καθυστερήσεις. Αυτές οι θεωρητικές επεξεργασίες είναι η βάση για τη μελέτη και αξιολόγηση της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ και στα άλλα κράτη της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης.

Σημαντική θέση κατέχει η βαθύτερη ανάλυση του Λένιν για την ταξική ουσία του κράτους, είναι θεμελιωμένη στο έργο του «Κράτος και Επανάσταση», με την οποία τεκμηριώθηκε αλλά και πραγματοποιήθηκε όχι μόνο η ανάγκη σύγκρουσης με το καθεστώς της τσαρικής αυτοκρατορίας, αλλά και της αστικής «προσωρινής επαναστατικής κυβέρνησης» που διαμορφώθηκε το Φλεβάρη του 1917, της διαπάλης με τις οπορτουνιστικές δυνάμεις που τη στήριξαν, της διαπάλης και μέσα στα Σοβιέτ των επαναστατημένων εργατών, αγροτών και στρατιωτών. Ο Λένιν μέσα στη δίνη του πολέμου επεξεργάστηκε τη θεωρία που αναδεικνύει την ανάγκη να τσακιστεί στον 20ό αιώνα όχι μόνο το φεουδαρχικό ή μισοφεουδαρχικό, αλλά και το καπιταλιστικό κράτος. Ολη η επαναστατική δράση απ’ το Φλεβάρη έως τον Οκτώβρη δεν επιτρέπει καμιά ανοχή σε παλιές και σύγχρονες οπορτουνιστικές θεωρίες για σταδιακή μεταρρύθμιση του καπιταλιστικού κράτους σε σοσιαλιστικό.

Η πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού κατά τον 20ό αιώνα ανέδειξε, παρά τα όποια λάθη και αδυναμίες σε αυτήν την πορεία, την ανωτερότητα του νέου συστήματος απέναντι στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ο κεντρικός σχεδιασμός ως σχέση παραγωγής για την κατανομή του εργατικού δυναμικού, και των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής τη συνεχή ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων για τη συνεχή άνοδο της παραγωγικότητας της εργασίας, με επιστημονικά καθορισμένους στόχους κοινωνικής ευημερίας αποτέλεσαν τη βάση για την πραγματοποίηση σημαντικών κοινωνικών επιτευγμάτων για αρκετές δεκαετίες. Για πρώτη φορά στην Ιστορία δημιουργήθηκαν θεσμοί που εξασφάλιζαν την ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων στη διαχείριση των υποθέσεων της κοινωνίας τους, βάζοντας τις μάζες στο προσκήνιο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Ηταν πρωτόγνωρες οι εκτεταμένες κατακτήσεις στην Υγεία, στην Παιδεία, στην ισοτιμία της γυναίκας, στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής για όλους, ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο, εθνότητα.

Ολοι οι εργαζόμενοι είχαν εξασφαλισμένη μόνιμη σταθερή δουλειά, Κοινωνική Ασφάλιση και αξιοπρεπή σύνταξη στα 60 χρόνια για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, με πέντε χρόνια λιγότερο για τους εργαζόμενους σε βαριές δουλειές. Είχαν όλοι δωρεάν υγεία, παιδεία, πρόνοια, καλό και φτηνό σπίτι, εξασφαλισμένο το μέλλον των παιδιών τους, ελεύθερο χρόνο, διακοπές και ανάπαυση, έμπρακτη αναγνώριση της μητρότητας με κάλυψη όλων των αναγκαίων ζητημάτων που περικλείει, κλπ.Η ανεργία εξαλείφθηκε πολύ γρήγορα, αρχές της δεκαετίας του 1930, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του 1930 εφαρμόστηκε η 7ωρη ημερήσια εργασία. Και στα ορυχεία η εξάωρη.

Μπήκαν τα θεμέλια για την κατάργηση των πολύμορφων οικονομικών, πολιτικών – ιδεολογικών και κοινωνικών διακρίσεων σε βάρος της γυναίκας.

Αναπτύχθηκαν ταχύτατα οι επιστήμες, προσφέρθηκαν στο λαό οι κατακτήσεις της ανθρωπότητας στον πολιτισμό.

Εξασφαλίζονταν επομένως η κάλυψη των ολοένα αυξανόμενων αναγκών της εργατικής της λαϊκής οικογένειας. Αυτό πρέπει να είναι και το βασικό κριτήριο με το οποίο οι άνθρωποι του μόχθου σήμερα πρέπει να προσεγγίζουν αυτές τις κατακτήσεις.

Η ΕΣΣΔ και το παγκόσμιο σοσιαλιστικό σύστημα αποτέλεσαν πραγματικό αντίβαρο στον ιμπεριαλισμό.

Η σημασία των παραπάνω κατακτήσεων πολλαπλασιάζεται αν υπολογίσουμε την οικονομική καθυστέρηση που κληρονόμησε ο σοσιαλισμός από την προεπαναστατική Ρωσία αλλά και ότι το νέο άνοιγε το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης πάνω σε άγνωστα μονοπάτια.

Η σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία συνεχίζει να προβάλλει ως η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από τα αδιέξοδα που βιώνουν μέχρι και σήμερα οι εργαζόμενοι, οι λαοί, ειδικότερα η νεολαία παρά την αντεπανάσταση. Μονάχα ο κεντρικός σχεδιασμός, στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και της εργατικής εξουσίας, μπορεί να δώσει απάντηση στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στη ζωή τους. Μονάχα οι κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής μπορούν να αξιοποιήσουν τις νέες δυνατότητες της ανάπτυξης των επιστημών και της τεχνολογίας, της ψηφιακής οικονομίας και της «4ης βιομηχανικής επανάστασης» προς όφελος της λαϊκής ευημερίας.

Η σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας είναι το σύγχρονο, το πραγματικά νέο στον 21ο αιώνα.

Μας λένε όμως: αφού ήταν ανώτερο σύστημα γιατί ανατράπηκε; Ο Λένιν σε ομιλία του στα πέντε χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης είχε πει ότι κανένας δεν μπορεί να μας ανατρέψει εκτός από τα δικά μας λάθη.

Απαντάμε λοιπόν ότι σταδιακά ΚΚΣΕ και σοβιετική εξουσία, μπροστά σε δυσκολίες, υιοθέτησαν επιλογές όπως προώθηση πολιτικής της αγοράς, (σοσιαλισμός με αγορά), παρμένη από τους νόμους του καπιταλισμού. Ετσι αποδυναμώθηκε η κοινωνική ιδιοκτησία, ο Κεντρικός Σχεδιασμός, ο εργατικός έλεγχος, ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της παραγωγής, χάθηκε η προωθητική δύναμη ανάπτυξης σοσιαλισμού.

Επίσης απεμπολήθηκε ο ταξικός εργατικός χαρακτήρας της εξουσίας με το λεγόμενο παλλαϊκό κράτος, όπως και η ταξική πάλη που συνεχίζεται μέχρι τον κομμουνισμό.

Αυτή η πορεία άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία και εμφάνιση δυνάμεων που ήθελαν την καπιταλιστική παλινόρθωση και οδήγησε στην αντεπανάσταση.

Μπροστά στο βάθεμα των συνεπειών των αντεπαναστατικών ανατροπών, στην εκδήλωση καπιταλιστικών οικονομικών κρίσεων, στην όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους με κίνδυνο γενίκευσης, γίνεται πιο επιτακτικό το καθήκον της συγκέντρωσης και ωρίμανσης δυνάμεων για την ανατροπή του σάπιου συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Αυτό κάνει σήμερα το ΚΚΕ. Βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, έχοντας διαμορφώσει σύγχρονη επαναστατική στρατηγική και κάνοντας διαρκή προσπάθεια να διευρύνει τους αγωνιστικούς δεσμούς του με την εργατική τάξη, τα λαϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων της πόλης και των αγροτών, τη νεολαία τους.

Δεν περιμένουμε πότε θα δημιουργηθούν επαναστατικές συνθήκες. Οργανώνουμε από τώρα εστίες αγώνων για τις Συλλογικές Συμβάσεις, ενάντια στη φοροληστεία, ενάντια στις απολύσεις, ενάντια στην ακρίβεια, για δημόσια δωρεάν υγεία, εκπαίδευση, πρόνοια κλπ. Βρίσκόμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολουμένων της πόλης των φτωχομεσαίων αγροτών, παλεύοντας για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την προώθηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, όπως για παράδειγμα η μεγάλη απεργία στις 28 Φλεβάρη που είχε τέτοια στοιχεία κοινής πάλης μαζί με τους φοιτητές.

Υπερασπιζόμαστε την ΕΣΣΔ και το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε χωρίς να παραγνωρίζουμε τις αδυναμίες και τα λάθη στην οικοδόμηση.

Φίλες και φίλοι συντρόφισσες και σύντροφοι

Η λενινιστική θεωρία του ιμπεριαλισμού έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανάδειξη του αντιδραστικού χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, όπως των κρατών της Ευρώπης στην ΕΕ, με την ταυτόχρονη ύπαρξη της τάσης να οξύνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο.

Με το έργο του «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» που είπε ότι είναι ή απραγματοποίητες ή αντιδραστικές, τηρουμένων των αναλογιών, τις συνθήκες της περιόδου που γράφτηκε, απαντά στο σήμερα σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ενωση την αντιδραστικότητά της ως ταξικού συνασπισμού του κεφαλαίου των κρατών – μελών της, που συγκροτήθηκε για να εκμεταλλεύονται πιο στυγνά τους λαούς, για να συνενώνουν τις δυνάμεις τους στον οξύτατο διεθνή ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, και έτσι να συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους για μοίρασμα σφαιρών επιρροής, αγορών κλπ.

Σ’αυτό βρίσκονται απαντήσεις για τις αυταπάτες για πραγματική σύγκλιση των οικονομιών των χωρών – μελών της που δεν μπορεί να υπάρξει λόγω ανισομετρίας και ανισόμετρης αλληλεξάρτησης, για ΕΕ με «κοινωνικό πρόσωπο», για «Ευρώπη της ειρήνης, της δημοκρατίας, της ευημερίας».

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή είπε την αλήθεια για την ΕΕ, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα με οργάνωση της πάλης ενάντια στη στρατηγική της.

Αναδείξαμε στο λαό ότι η ΕΕ δεν είναι εγγυητής της ειρήνης, αλλά μαζί με ΗΠΑ- ΝΑΤΟ, είναι πρωταγωνίστρια των ιμπεριαλιστικών πολέμων κι επεμβάσεων. Γι’αυτό παλεύουμε για αποδέσμευση από την ΕΕ και ΝΑΤΟ σε συνδυασμό με τον αγώνα για την εργατική εξουσία.

Τώρα προεκλογικά όλες οι αστικές δυνάμεις, που αποτελούν το μεγάλο αντιλαϊκό συνασπισμό στο Ευρωκοινοβούλιο και συναποφασίζουν τις αντιλαϊκές επιλογές, επιχειρούν να εξαπατήσουν τους λαούς καλώντας σε «αποτροπή της ανόδου της ακροδεξιάς», ενώ την ενισχύουν με την πολιτική τους.

Ενισχύοντας τη βάρβαρη πολιτική καταστολής της ΕΕ σε βάρος των προσφύγων, τις ξενοφοβικές θέσεις της, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον αντικομμουνισμό και την ταύτιση κομμουνισμού-φασισμού που αθωώνει το φασισμό, όπως και την ανιστόρητη θεωρία των «δύο άκρων».

Προβάλλουν τον «ακροδεξιό κίνδυνο», ενώ στηρίζουν το σύστημα που γεννάει την ακροδεξιά, τον φασισμό, για να δημιουργήσουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές και δήθεν «προοδευτικά μέτωπα».

Την ακροδεξιά μόνο τα εργατικά-λαϊκά κινήματα, τα ριζοσπαστικά ταξικά κινήματα μπορούν να βάλουν μαχαίρι στην καρδιά της ακροδεξιάς και του φασισμού γιατί αντιπαλεύουν τον καπιταλισμό που τον γεννά και τον αναπαράγει.

Είναι συνειδητή απάτη σε βάρος του λαού το κάλεσμα των αστικών κομμάτων της σοσιαλδημοκρατίας όλων των εκδοχών, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, για ενίσχυσή τους στις ευρωεκλογές, ώστε να προωθηθούν δήθεν «προοδευτικές εξελίξεις» στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Θέλουν να υφαρπάξουν τη λαϊκή ψήφο για τη λεγόμενη κυβέρνηση «των προοδευτικών δυνάμεων», ώστε να ξανατσακίσουν τον λαό εφαρμόζοντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ όπως η ΝΔ.

Δεν είναι μονόδρομος η Ευρωπαϊκή Ενωση του κεφαλαίου, της εκμετάλλευσης, της ακρίβειας, της φτώχειας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Υπάρχει άλλος δρόμος: Ο δρόμος των εργατών, των λαών, που παράγουν τον πλούτο, με αποδέσμευση από την ΕΕ για να έχουν την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, ώστε να οικοδομήσουν την Ευρώπη της αλληλεγγύης, της φιλίας, της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, της ευημερίας και του σοσιαλισμού.

Οι όλο και μαζικότερες απεργίες, οι τεράστιες κινητοποιήσεις στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης, στη Γαλλία, τη Γερμανία κ.α., παρά τον αρνητικό συσχετισμό και την κυριαρχία του εργοδοτικού συνδικαλισμού, δείχνουν τον δρόμο κι αποτελούν απόδειξη ότι: Οι λαοί έχουν αστείρευτη δύναμη.

Επιβεβαιώνεται η θέση του ΚΚΕ ότι μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό, αποφασίζοντας να απαλλαγεί από τα δεσμά της εξουσίας του κεφαλαίου και των ενώσεών του, παίρνοντας στα δικά του χέρια τα κλειδιά της εξουσίας και της οικονομίας.

Γι’ αυτό σας καλούμε να ενισχύσετε αποφασιστικά το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές. Αυτό θα δώσει δύναμη και ελπίδα στο λαό μας και στους άλλους λαούς της Ευρώπης, θα ενισχύσει και τη δική τους πάλη.

Γιατί θα δυναμώσει το ελπιδοφόρο ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης αστικής πολιτικής που μπορεί να συναντηθεί με την ανατρεπτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Γιατί θα δώσει δύναμη σε κάθε εργατικό – λαϊκό αγώνα και διεκδίκηση, στις οποίες πρωτοστατεί το ΚΚΕ με όλες τις δυνάμεις του κόντρα στις αυταπάτες ότι μια κυβέρνηση στο πλαίσιο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας μπορεί να αποτελεί διέξοδο για τον λαό.

Γιατί θα ενισχύσει την μοναδική, οργανωμένη, αξιόμαχη, αγωνιστική δύναμη, που καθημερινά συμβάλλει ώστε να ενισχυθεί η ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού-λαϊκού κινήματος, που μπορεί να βάλει εμπόδια, να καθυστερήσει αντιλαϊκά μέτρα και να έχει κατακτήσεις.

Γιατί θα ηττηθούν όλα τα αστικά κόμματα που καλλιεργούν την αυταπάτη ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή.

Γιατί θα δυναμώσει η αντίθεση και η απαίτηση για τον τερματισμό των άδικων ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Γιατί η ενίσχυση του ΚΚΕ θα σηματοδοτήσει αγωνιστικό μήνυμα μαχητικής αισιοδοξίας και αντεπίθεσης για τον άλλο δρόμο, της πάλης για το σοσιαλισμό, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη».