-Φτάνουν στιγμές στην εποχή μας, που αναρωτιόμαστε ορισμένοι ποιοί είμαστε· πού βρισκόμαστε και πού πάμε· τί θέλουμε, τί χρειαζόμαστε, τί επιδιώκουμε πραγματικά και πότε προβλέπεται να το έχουμε φτάσει και να το απολαμβάνουμε.

Φτάνουνε ’μέρες που περνούν, ’βδομάδες και μήνες, εποχές και χρόνια ολάκαιρα κι αναρωτιόμαστε, «μα πότε πέρασαν;»…

Είναι άλλοι, όλο και περισσότεροι, καθώς φαίνεται, που δεν αναρωτιούνται μάλλον ή δεν στέκονται σ’ αυτό.

Θα ’λεγε κάποιος, πως είναι αναμενόμενο, αν τα πράγματα πάνε καλά. Πάνε όμως; Όχι!

Θα ’λεγε άλλος, πως είναι επόμενο, όταν κουραστείς ή βαρεθείς ή συνηθίσεις. Είναι δίκαιο; Ούτε!

Όσοι προφτάσαμε τα μέσα του περασμένου αιώνα ακόμη και σε μικρή ηλικία, έχουμε να θυμηθούμε και να συγκρίνουμε πολλά. Όσο νεότερες από τότε γενιές, τόσο λιγότερα.

Ο χρόνος τρέχει μάλλον σταθερά κι’ οι καταστάσεις όχι. Σε ιδανικές συνθήκες, ώφειλε να συντρέχουν, να βελτιώνονται ολοένα… κι ο κόσμος να ευτυχεί, να χαίρεται, να ευημερεί. Συμβαίνει… ή το αντίθετο που όλο χειροτερεύει;! Μάλλον!

– Φίλοι συμπολίτες την δεκαετία του ’60, ένας εργαζόμενος πατέρας ζούσε την οικογένειά του και προίκιζε τα μισά του παιδιά.

Μετά μιά γενιά, εργάζονταν κι’ οι δυό γονείς, με τα λιγότερα παιδιά τους να τους στερούνται… κι ο βαθμός ευτυχίας τους κι ευχαρίστησης, ήταν υποβαθμισμένος αρκετά.

Μετά μια ακόμη γενιά, τα πράγματα δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο. Δυσκόλεψε να στηθεί μια οικογένεια. Δυσκόλεψε να κάνει παιδιά. Δυσκόλεψε να διατηρηθεί ενωμένη.

Η τεχνολογική εξέλιξη δε, στο απόγειο, γεγονός ανάρμοστο με την προηγούμενη σταδιακή υποβάθμιση του μέσου βιοτικού επιπέδου και των δεικτών ευημερίας των ανθρώπων.

Πώς έχουν τα πράγματα βαθύτερα;

Πώς πορεύονται οι πανανθρώπινες αρχές και ο σεβασμός τους στην εποχή μας;

Πως εξελίσσονται οι πολιτισμοί;

Πώς μεταβάλλονται οι σχέσεις των ανθρώπων, των τοπικών κοινωνιών, των χωρών μεταξύ τους και των συνασπισμών;

Πώς εξελίσσονται οι τομείς της ευταξίας, της εργασίας, της ασφάλειας, της υγείας, της παιδείας, της αναψυχής, του αλληλοσεβασμού, του φυσικού περιβάλλοντος, της βιοποικιλότητας, των ευγενών ανθρώπινων προσδοκιών;

Φοβούμαι προς το χειρότερο, ολοταχώς! «Φοβούμαι» πως συμφωνούμε οι περισσότεροι! Χαίρομαι πραγματικά γι’ αυτό! ’Λίγο έλειψε να ’πώ, να γράψω, πως νοιώθω ευτυχής!

Ας προσγειωθούμε!

– Η αποκαλούμενη Δύση ‘βασίλεψε’ τους τελευταίους αιώνες και πνέει τα λοίσθια. Δεν πρόφτασε, να χαρεί την ψευδή ‘μονοκρατορία’ της και χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Ήταν επόμενο, γιατί υπηρέτησε και υπηρετήθηκε από το πονηρό, που έχει βέβαιη ημερομηνία λήξης, όσο κι αν μακρύνει αυτή. Το αγαθό θα επικρατήσει, ούτως ή άλλως, γιατί είναι άφθαρτο. Μένει βέβαια να επιζήσουμε, να το χαρούμε κι εμείς!

– Δείτε, ακούστε… επιγραμματικά, συμπολίτες μου.

Δεν είχαμε κι έχουμε Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), που Δεν νοείται!

Δεν είχαμε κι έγινε Εταιρία Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ, αξιοποίησης της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, κατόπιν συγχώνευσης της ΚΕΔ ΑΕ με απορρόφηση της από την ΕΤΑ ΑΕ (ΕΤΑΔ ΑΕ), που Δεν νοείται επίσης! https://hppc.gr

Δεν είχαμε κι έχουμε Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων… που Δεν νοείται κι αυτή!

Δεν είχαμε κι έχουμε Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών & Περιουσίας Α.Ε. (ΕΕΣΥΠ), με το ΤΑΙΠΕΔ, την ΕΤΑΔ ΑΕ, όλες τις συμμετοχές στις Δημόσιες Επιχειρήσεις & το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) ή άλλως ‘υπερταμείο’ … που Δεν νοείται κι αυτό! https://www.hcap.gr/

– Τα περί μνημονίων, οι νόμοι και οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, από τον ν.3871/17.08.2010 έως και τους ν.4387/12.05.2016 (μεταρρύθμιση συνταξιοδοτικού) & ν.4389/27.05.2016 (ΑΑΔΕ, Υπερταμείο), συγκροτούν την πλέον ακραία, πιλοτική, κολοσσιαία ληστρική απάτη από γενέσεως κόσμου – και δη – προδοσίας ενός λαού κι’ υποδούλωσής του προκαταβολικά επί έναν αιώνα, από εκατοντάδες πολιτικούς δήθεν εκπροσώπους του κ.ά. δημόσιους τάχα λειτουργούς, καθώς και πρωτοφανούς στα ιστορικά χρονικά ξεπουλήματος του συνολικού πλούτου μιάς χώρας! Της πατρίδας μας της  Ελλάδας, της κληρονομιάς των παιδιών μας!!. Ουδείς τους επιτρέπεται να κυκλοφορεί ελεύθερος· πόσο μάλλον να κυβερνά… Η Ελληνική Δικαιοσύνη ας αναλάβει τις ευθύνες της· ως τότε ο Λαός οφείλει να πάρει την τύχη του στα χέρια του.

Την προσεχή Κυριακή, 8 Οκτώβρη 2023, έχουν οι Έλληνες την ευκαιρία να δώσουν ένα καλό δείγμα γραφής, ψηφίζοντας για τις Περιφέρειες και τους Δήμους  της Χώρας μας, την Λαϊκή Συσπείρωση. Την δημοτική παράταξη του ΚΚΕ, του μόνου μεγάλου πολιτικού φορέα, που τήρησε εξ αρχής αταλάντευτη εθνική, φιλολαϊκή στάση!

Για όλα τα παραπάνω αποφάσισα ανενδοίαστα να στηρίξω ολόψυχα και να είμαι υπ. δημοτικός σύμβουλος με την Λαϊκή Συσπείρωση Ηλιούπολης, υπ. δήμαρχο τον Αλέξανδρο Μπουγά και υπ. περιφερειάρχη Αττικής τον Γιάννη Πρωτούλη.-

Πυρουνάκης Μιχάλης – Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση