του Λευτέρη Στάικου, δημοσιογράφου, Υποψηφίου Δημοτικού συμβουλίου με τη Λαϊκή Συσπείρωση Ηλιούπολης

Είμαστε μια ανάσα πριν τις εκλογές. Όλοι οι κομμουνιστές και οι συμπορευόμενοι αγωνιστές δουλεύουν με πυρετώδεις ρυθμούς ώστε την Κυριακή 8 Οκτώβρη να βγαίνουν από τις κάλπες χιλιάδες γαρίφαλα σε κάθε δήμο και περιφέρεια της χώρας.

Ο δήμος μας ιδιαίτερα, η Ηλιούπολη, ξέρει καλά από τέτοια “κατακόκκινα γαρίφαλα”. Στις δεκάδες περιοδείες των υποψηφίων της Λαϊκής Συσπείρωσης στις γειτονιές, τα σπίτια και τα μικρομάγαζα της πόλης, αλλά και στις αμέτρητες συζητήσεις με τον κόσμο, έρχεται κι επανέρχεται το όνομα του αείμνηστου δημάρχου Δημήτρη Κιντή. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι
άνθρωποι όλων των ηλικιών αναφέρονται με σεβασμό και νοσταλγία στον κομμουνιστή δήμαρχο Δημήτρη Κιντή. Άλλοι -όσοι τον έζησαν- θυμούνται σαν χθες τα “έργα και ημέρες” του, ενώ άλλοι -οι πιο νέοι- γνωρίζουν μέσα από την συλλογική μνήμη για τις κατακτήσεις που είχε πετύχει ο ηλιουπολίτικος λαός στα χρόνια όπου οι κομμουνιστές βρίσκονταν στο τιμόνι του δήμου.

Μια συνοπτική έστω αναδρομή στην εποχή που σφραγίστηκε από την δημοτική Αρχή της “Δημοκρατικής Ενότητας” όπως ονομαζόταν τότε η παράταξη που υποστήριζε το ΚΚΕ, όπως και μια σύντομη βιογραφία του Δ. Κιντή είναι απαραίτητη, όχι στο πλαίσιο κάποιου πολιτικού μνημόσυνου, αλλά στο πλαίσιο της ανάδειξης του τι μπορούν να κάνουν οι κομμουνιστές όταν έχουν τον λαό δίπλα τους και διεκδικούν μαζί το δικαίωμα στη σύγχρονη ζωή, για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών.

Άλλωστε, για τους κομμουνιστές, δεν ισχύει η λογική της ανάθεσης που χαρακτηρίζει όλες τις άλλες παρατάξεις, μπλε, πράσινες, ροζ. Δεν υφίσταται η αντίληψη “ψηφίστε μας και θα σας σώσουμε”. Για τη Λαϊκή Συσπείρωση, τα αιτήματα του λαού μπορούν να ικανοποιηθούν μονάχα με τους αγώνες του ίδιου του λαού. Το σύνθημα “μόνο ο λαός σώζει τον λαό” επιβεβαιώνεται
παντού και πάντα, είτε πρόκειται για τις φωτιές και τις πλημμύρες, είτε πρόκειται για το κομμένο ρεύμα και τους πλειστηριασμούς.

Ο Δημήτρης Κιντής, γεννημένος το 1922 σε ένα χωριό της Αρκαδίας, στα 18 του χρόνια εγγράφεται στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία γρήγορα αναγκάζεται να αφήσει λόγω της συμμετοχής της Ελλάδας στον Β’ παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στον οποίο παίρνει μέρος και ο ίδιος. Το 1941 εντάσσεται από τους πρώτους στο ΕΑΜ και την ΕΠΟΝ, ενώ την ίδια περίοδο γίνεται και μέλος του ΚΚΕ με το Γραφείο Πελοποννήσου του ΕΑΜ να του αναθέτει σε σύντομο διάστημα τη διαφώτιση του αρκαδικού λαού για τους
σκοπούς του αντιστασιακού αγώνα. Τον Φλεβάρη του 1949 συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια Αθηνών και μεταφέρεται στις φυλακές της Τρίπολης για να δικαστεί, σε μια εποχή που η συνηθέστερη ποινή για τους αγωνιστές ήταν η εκτέλεση. Με την τύχη να είναι με το μέρος του, η θανατική ποινή αναστέλλεται, κι έτσι ο Δ. Κιντής περνάει τον επόμενο χρόνο στο κολαστήριο της Μακρονήσου.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, περνάει στις γραμμές της ΕΔΑ, μέσω της οποίας εκφραζόταν το παράνομο από το 1947 ΚΚΕ. Το 1956 εγκαθίσταται στην Ηλιούπολη, ενώ το 1963 κατεβαίνει για πρώτη φορά υποψήφιος βουλευτής Αρκαδίας με την ΕΔΑ. Το 1967 με την εξουσία να περνάει στη Χούντα, ο Δ. Κιντής παύεται από τα καθήκοντά του, για να αναλάβει ξανά ως δημοτικός σύμβουλος στην Ηλιούπολη στις πρώτες μεταδικτατορικές εκλογές το
1975.

Το 1978 για την πόλη μας ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο που γράφεται με χρυσά γράμματα. Η Δημοκρατική Ενότητα βγαίνει πρώτη στις εκλογές και ο Δημήτρης Κιντής εκλέγεται για πρώτη φορά δήμαρχος, ενώ επανεκλέγεται το 1982 και το 1986. Αξίζει να σημειωθεί πως ήταν τέτοιο το έργο του τις προηγούμενες θητείες, που το 1986 καθάρισε την υπόθεση της
δημαρχίας ήδη από τον πρώτο γύρο.

Τα 12 χρόνια αυτά, (1978-1990), ήταν αρκετά για να αφήσουν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους οι κομμουνιστές στον δήμο, ο οποίος κυριολεκτικά αναμορφώνεται εκείνη την περίοδο.
Έχοντας τον λαό της πόλης δίπλα του σε κάθε του βήμα, ο Δ. Κιντής μπόρεσε να πάει κόντρα τόσο στα τοπικά συμφέροντα, όσο και στην κεντρική πολιτική εξουσία και τις επιλογές της σε μια σειρά από ζητήματα.
Ο Δ. Κιντής από την αρχή της θητείας του, απαλλοτρίωσε την τεράστια ακίνητη περιουσία που είχε καταπατήσει η οικογένεια των Νασταίων, η οποία και θα τον έσερνε για αυτό τον λόγο πολλές φορές στα δικαστήρια. Σε όλες όμως τις δικαστικές διαμάχες ο Δ. Κιντής είχε στο πλάι του τον λαό της Ηλιούπολης.
Οι ελεύθεροι χώροι που έγιναν δημόσια περιουσία, αξιοποιήθηκαν για να φτιαχτούν αθλητικοί χώροι, όπως το Κολυμβητήριο στα Αστυνομικά, το Κλειστό Γυμναστήριο στην Κάτω Ηλιούπολη και το γήπεδο στο Χαλικάκι, πολιτιστικοί χώροι και χώροι αναψυχής όπως το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης και το δημοτικό άλσος και θέατρο, δεκάδες πλατείες, παιδικές χαρές, το ΙΚΑ, τα τρία ΚΑΠΗ που υπάρχουν έως σήμερα, βρεφονηπιακούς σταθμούς. Και όλα αυτά με αυτεπιστασία, χωρίς να αναθέτει τα έργα σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Κύριο μέλημά του επίσης ήταν η κατασκευή έργων υποδομής, που να θωρακίζουν την περιοχή από τα φυσικά φαινόμενα.

Επί των ημερών του φτιάχτηκε το Πολυκλαδικό Σχολείο, το οποίο βραβεύτηκε μάλιστα για τον πρωτοποριακό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του. Την ίδια περίοδο επίσης, ο λαός της περιοχής πρωτοστάτησε με μπροστάρη τον Δ. Κιντή στο κίνημα για το κλείσιμο των αμερικανονατοϊκών βάσεων στην Ελλάδα.
Απέναντι στις αλλεπάλληλες προσπάθειες κυβέρνησης και επιχειρηματιών να τσακίσουν την φιλολαϊκή πολιτική του, ο Δ. Κιντής αξιοποίησε όλες τις μορφές πάλης (καταλήψεις, πορείες, συνελεύσεις), ώστε ο ίδιος ο λαός να περιφρουρήσει τις κατακτήσεις του, τον δημόσιο χαρακτήρα της ακίνητης περιουσίας του τόπου, βοηθώντας τους κατοίκους της Ηλιούπολης να ανεβάσουν την αγωνιστικότητα και μαχητικότητά τους.

“Διαλέξαμε τον δρόμο του αγώνα για τις λύσεις και παραμένει αυτός ο δρόμος το πιστεύω μας” τόνιζε μέχρι τέλους ο Δ. Κιντής, και πράγματι αυτή η αρχή αποτελεί πυξίδα για τους κομμουνιστές που παρεμβαίνουν στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια της χώρας μας μέχρι σήμερα. Οι αγώνες που άφησαν πίσω τους ο Δ. Κιντής, οι σύντροφοί του και ο λαός τότε της πόλης μας, είναι για μας σήμερα πολύτιμη παρακαταθήκη και που για τη ΛΑΣΥ αποτελεί δέσμευση. Χωρίς αδιάκοπη πάλη, τίποτα δεν μας χαρίζεται!

Λευτέρης Στάικος, Δημοσιογράφος, Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση Ηλιούπολης