Πάνω από 1.000 τμήματα συγχωνεύονται πανελλαδικά αυτές τις μέρες, προκαλώντας τις οργισμένες αντιδράσεις γονέων και μαθητών, αφού εκτός από το «γης Μαδιάμ» που συνεπάγονται τα 27 και 28 παιδιά στην τάξη, ο συγχρωτισμός γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνος για τη διάδοση της πανδημίας, στη φάση της νέας έξαρσης.

Καθόλου τυχαία, μάλιστα, η απουσία μέτρων ουσιαστικής προστασίας στα σχολεία, σε συνδυασμό με το «πάστωμα» στις αίθουσες και τα σχετικά μικρά ποσοστά του εμβολιασμού, με ευθύνη και εδώ της κυβέρνησης, έχει οδηγήσει σε αύξηση των κρουσμάτων στους μαθητές, τα οποία μετρήθηκαν την περασμένη βδομάδα σε παραπάνω από 5.500, από 4.200 την προηγούμενη.

Από την αρχή του σχολικού έτους έχουν νοσήσει «επίσημα» 25.000 μαθητές, από το Νηπιαγωγείο έως την Γ’ Λυκείου, το 1/4 όσων νόσησαν από την αρχή της πανδημίας. Πολλά από αυτά τα παιδιά, ειδικά οι ασυμπτωματικές περιπτώσεις, μετέφεραν τον ιό στο σπίτι τους, διευρύνοντας κι άλλο τη διασπορά.

Πώς απαντάει όμως η κυβέρνηση σ’ αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση? Με πρωτόκολλα που αφήνουν μεγάλες τρύπες για να κυκλοφορεί ο ιός και με ένταση των συγχωνεύσεων, στο πλαίσιο του «νέου σχολείου» που ψηφίστηκε πρόσφατα και στην προμετωπίδα του έχει τη μείωση του κόστους για την Εκπαίδευση από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Αλλά και με τους πάντα χρήσιμους …«Λαγούς» της!!!

Στο πλαίσιο των γενικευμένων αντιδράσεων για τις συγχωνεύσεις τμημάτων και τους υποβιβασμούς σχολείων που προωθεί η κυβέρνηση για να καλύψει τα κενά εκπαιδευτικών, αίσθηση προκάλεσε η επιστολή του Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας προς την υπουργό Παιδείας, με την οποία της πρότεινε να αναλάβει η Περιφέρεια (πέραν των τυπικών αρμοδιοτήτων της) τη μισθοδοσία και την ασφάλιση των απαιτούμενων αναπληρωτών εκπαιδευτικών, προκειμένου να μην υποβιβαστούν πέντε σχολεία σε πυρόπληκτα χωριά της Βόρειας Εύβοιας.

Παράλληλα την περασμένη βδομάδα ο βουλευτής της ΝΔ και Πρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, Βασίλης Διγαλάκης, πήρε… πρωτοβουλία για το θέμα των συγχωνεύσεων και μαζί με το προεδρείο της Επιτροπής επισκέφτηκε τον υπουργό Εσωτερικών(!) Μάκη Βορίδη, για να συζητήσουν το θέμα… «σε συνάρτηση με την έγκριση επιπλέον πιστώσεων για την πρόσληψη εκπαιδευτικών».

Αν στα παραπάνω συνυπολογίσουμε και την πρόσφατη απόφαση του Συνεδρίου της ΚΕΔΕ με την οποία διεκδικείται η «αναβάθμιση του ρόλου των Δήμων στα ζητήματα κοινωνικής μέριμνας, Παιδείας, Υγείας και πολιτικής προστασίας»… φαίνεται ότι μαζεύονται πολλοί «λαγοί» που προετοιμάζουν το έδαφος για επικίνδυνες εξελίξεις.

Οι δήμοι έχουν ήδη στην αρμοδιότητά τους τα σχολικά κτίρια και τις υποδομές τους, καθώς και την καθαριότητα των σχολείων και μέρος της προσχολικής αγωγής πριν από το νηπιαγωγείο. Τα αποτελέσματα αυτής της «αποκέντρωσης» έχουν ήδη φανεί εδώ και χρόνια, αλλά και πρόσφατα: Με τους γονείς να πληρώνουν τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, να κυνηγούν κάθε χρόνο τα voucher και πολλοί να αποκλείονται από αυτά, με το παιδαγωγικό πρόγραμμα των σταθμών να μην είναι ενιαίο… Αλλά και παραπέρα, με το προσωπικό καθαριότητας στα σχολεία να μην είναι μόνιμο, αλλά σε διαρκή ομηρεία, να μην προσλαμβάνεται επιπλέον προσωπικό ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας…

Όσο για τις υποδομές, οι πρόσφατες εικόνες με τα πλημμυρισμένα σχολεία στην πρώτη βροχή από τη μια και τα κοντέινερ που «φυτεύτηκαν» μαζικά όπως θεσμοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να λειτουργήσει τσάτρα – πάτρα η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή, χωρίς να φτιαχτούν νέα σύγχρονα νηπιαγωγεία, είναι αρκετές.

Η όρεξη της Τοπικής Διοίκησης να διεισδύσει παραπάνω στον τομέα της εκπαίδευσης είναι εκφρασμένη κατά καιρούς με διάφορες αφορμές. Πατάει δε στις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ για «αποκέντρωση» του εκπαιδευτικού συστήματος και ενίσχυση της αυτονομίας των σχολείων. Μόνο που αποτελέσματα αυτών των κατευθύνσεων τα έχουμε δει και σε διεθνές επίπεδο, σε διάφορες χώρες, με δήμους να αδυνατούν να πληρώσουν τους εκπαιδευτικούς τους, να κλείνουν σχολεία επειδή δεν μπορούν να τα συντηρήσουν, να μετακυλίουν με κάθε τρόπο το κόστος της εκπαίδευσης στους γονείς…

Οι διάφορες κινήσεις στελεχών της ΝΔ λοιπόν, με αφορμή το θέμα των συγχωνεύσεων, είτε εκφράζουν μια γνήσια ανησυχία είτε γίνονται για λόγους εντυπωσιασμού και κατευνασμού της εκλογικής πελατείας τους, «ζυμώνοντας» τη λογική του περάσματος της συνολικής ευθύνης για τα σχολεία από το κράτος στην Τοπική Διοίκηση, πάνε ν’ ανοίξουν επικίνδυνους δρόμους που η εκπαιδευτική κοινότητα και συνολικά ο λαός πρέπει να απορρίψει.