Το διάστημα 19 – 24 Φλεβάρη 1991, πριν δηλαδή από 30 χρόνια, πραγματοποιήθηκε το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, μέσα σε συνθήκες βαθιάς και οξείας εσωκομματικής κρίσης που έθετε στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της διατήρησης ή όχι του ΚΚΕ ως κόμματος επαναστατικού, κομμουνιστικού. Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες στο 13ο Συνέδριο αντιστάθηκαν στις πιέσεις σοσιαλδημοκρατικών και αστικών δυνάμεων, στο πλαίσιο του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, και διέψευσαν τις προσδοκίες της αστικής τάξης, ότι το ΚΚΕ σταδιακά θα οδηγούνταν στην πλήρη διάχυσή του στον Συνασπισμό της Αριστεράς και στην τελική αυτοδιάλυσή του.

Η περίοδος από τον Φλεβάρη του 1991 μέχρι τον Ιούνη, όταν συντελέστηκε η ρήξη με τη φραξιονιστική οπορτουνιστική ομάδα στελεχών και μελών, που, με επικεφαλής τον πρώην ΓΓ του Κόμματος Γ. Φαράκο, επιδίωξε τη διάλυση του Κόμματος, ήταν περίοδος κορύφωσης της εσωκομματικής διαπάλης. Ο «Ριζοσπάστης» ξεκινάει σήμερα σειρά αρθρογραφίας με περιεχόμενο τα γεγονότα και τα συμπεράσματα αυτής της περιόδου. Υπενθυμίζουμε ότι το Κόμμα μας βρίσκεται σε διαδικασία μελέτης της Ιστορίας του μέχρι το 1991.

Διαβάστε στη συνέχεια το πώς φτάσαμε στην εσωκομματική κρίση του 1989-1991