Που πάει η κατάσταση με την καθαριότητα στην Πόλη;
Εντείνεται η ανησυχία των κατοίκων για τι συμβαίνει με την καθαριότητα στην πόλη. Η εικόνα εδώ και καιρό είναι ομολογουμένως τραγική. Τα σκουπίδια συσσωρεύονται για ημέρες στους κάδους και στους δρόμους. Μπάζα, κλαδέματα, ογκώδη είναι διάσπαρτα αφημένα σε γωνιές, πάρκα, νησίδες και δρόμους. Οι πλατειές, τα πάρκα, το πράσινο, οι δρόμοι και οι γειτονίες σε κακό χάλι.
Οι εργαζόμενοι του Δήμου γίνονται αποδέκτες της αγανάκτησης των κάτοικων, πικρόχολων σχολίων, λεκτικού προπηλακισμού.
Και όμως καμία ευθύνη δεν έχουν για την κατάσταση. Τι φταίει άραγε για το κακό χάλι; Τι κινδύνους και προβλήματα ενέχει η συνέχιση αυτής της κατάστασης και μάλιστα τώρα που οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν;
Είναι πρόβλημα παροδικό και θα το εξισορροπήσουν οι άνεργοι που αναμένονται στο Δήμο με την 5μηνη απασχόληση και το μεροκάματο 425 ευρώ; Είναι ζήτημα τάχα της κακής νοοτροπίας των κατοίκων ή μόνο ζήτημα οργάνωσης και λάθος επιλογών από την μεριά της Δημοτικής αρχής;
Χωρίς να παραγνωρίζει και να υποτιμά κανείς τους παραπάνω παράγοντες το πρόβλημα στην καθαριότητα και το πράσινο που σήμερα εμφανίζεται οξυμένο στην Ηλιούπολη, είναι πολύ πιο βαθύ. Θα επανέρχεται ξανά και ξανά στο προσκήνιο αν δεν αντιμετωπιστούν οι βασικές αίτιες που το συντηρούν και το οξύνουν.
Και οι αιτίες δεν είναι συγκυριακές! Είναι άρρηκτα δεμένες με την πολιτική μείωσης της χρηματοδότησης των Δήμων διαχρονικά από τις κυβερνήσεις, την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων κρίσιμων τομέων όπως η καθαριότητα. Είναι η συνέχεια των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις και στις κατακτήσεις των εργαζομένων.
Ας μιλήσουμε συγκεκριμένα.
Η οξυμένη κατάσταση σήμερα στην καθαριότητα στο Δήμο μας, είναι δεμένη με τις μεγάλες και τραγικές διαστάσεις που παίρνει η έλλειψη στο προσωπικό.
Πρόβλημα διαχρονικό και όχι ευκαιριακό!
Από την δεκαετία του 90 ακόμη, η πολιτική μείωσης του μόνιμου προσωπικού και η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων είναι στρατηγική κατεύθυνση των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Στους πρωταγωνιστές αυτών των ανατροπών στους δήμους και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ (τότε ως ελάσσων αντιπολίτευση και με την ταμπέλα του Συνασπισμού).
Στόχος «η μείωση του εργασιακού κόστους», η άρση της μονιμότητας, ώστε να προετοιμαστεί το άνοιγμα των ιδιωτικοποιήσεων. Μοχλός για αυτό τον αντιλαϊκό κατήφορο η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των Δήμων. Μόνο στα χρόνια της κρίσης, η χρηματοδότηση τους μειώθηκε πάνω από 60%. Την ίδια περίοδο η επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών σε τέλη, φόρους και ανταπόδοση όλο και μεγενθύνεται.

