Στη γεμάτη από κόσμο αίθουσα του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης έγινε η παρουσίαση του βιβλίου «Οι Ανατολικές Συνοικίες το Δεκέμβρη του 1944» που διοργάνωσαν οι Κ.Ο. Ηλιούπολης στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Τομέα Ανατολικών Συνοικιών για τον Δεκέμβρη του ’44.

Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε η Βαγγελιώ Σεφέρη, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής, σε ένα κοινό που κάλυπτε όλες τις ηλικίες από αγωνιστές και αγωνίστριες του ΕΑΜ μέχρι μαθητές και μαθήτριες που διψούσαν να μάθουν.

Ξεκινώντας την παρουσίαση η Βαγγελιώ Σεφέρη είπε: «Βλέπω σήμερα εδώ να είναι μαζί μας κάποιοι που έζησαν τα γεγονότα αλλά και άλλους που τα έχουν ακούσει και όταν διαβάσουν το βιβλίο  θα δουν με διαφορετικό μάτι τις Ανατολικές Συνοικίες της Αθήνας», είπε ότι πρόκειται για μπροσούρα – έκδοση της 6^ης Αχτίδας της ΚΟΑ, που κυκλοφόρησε το 1945 και επανεκδίδεται από την «Σύγχρονη Εποχή».

«Ο Δεκέμβρης του ‘44, είπε, αποτελεί τη συνέχιση της πάλης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην κατοχή, του απελευθερωτικού κινήματος στο οποίο ηγήθηκε το ΚΚΕ. Ήταν το προοίμιο της τρίχρονης εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος, της κορυφαίας ταξικής σύγκρουσης στην Ελλάδα του 20^ου αιώνα». Η λαϊκή πάλη το Δεκέμβρη υπήρξε φαινόμενο μοναδικό σε όλη την καπιταλιστική Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως μοναδικός υπήρξε και ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού».

Αναλύοντας το βιβλίο Είπε: «Ο Δεκέμβρης παραδειγματίζει, ατσαλώνει, δυναμώνει την αδιαλλαξία και σήμερα απέναντι στον αντίπαλο. Συμβάλει να διαμορφώνεται μια αποφασισμένη πρωτοπορία, πανέτοιμη στις συγκρούσεις με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, για τον σοσιαλισμό. Δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές. Αφορά όλο το λαό γιατί και τότε η αστική τάξη και οι σύμμαχοί της (Βρετανοί ιμπεριαλιστές) ήθελαν να γονατίσουν ολόκληρο το λαό, να τον αναγκάσουν να απαρνηθεί αξίες, ιδανικά και οράματα».

Έκλεισε με τα συμπεράσματα λέγοντας: «Στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα δεν μπόρεσε να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας …»

«Το Κόμμα μας δεν αντιμετώπισε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, αλλά αυτονόμησε την πάλη ενάντια στους κατακτητές από την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας …»

«Αποδείχτηκε και από την πείρα της δεκαετίας 1940 – 1949, αυτό που το Κόμμα μας υπογραμμίζει σήμερα: Ότι τα πραγματικά «εθνικά συμφέροντα» ταυτίζονται με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, με την επαναστατική πάλη τους για την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου»