Ο λαός μας έχει εμπειρία και αναγνωρίζει τη σταθερή αντίθεση του ΚΚΕ στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σε όλες τις παραλλαγές της αντιλαϊκής αντεργατικής πολιτικής που εφαρμόστηκαν απ’ όλες τις κυβερνήσεις, είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ είτε από τις κυβερνήσεις συνεργασίας.

Το ΚΚΕ μέσω της παρουσίας του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά και σε άλλους αστικούς θεσμούς, όπως, για παράδειγμα, στην ελληνική Βουλή, στα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια, είχε και έχει σημαντική συμβολή στην ενημέρωση των εργαζομένων, στην αποκάλυψη των αντιλαϊκών σχεδιασμών, στην οργάνωση της εργατικής – λαϊκής πάλης. Μπορούμε να πούμε ότι, αν δεν ήταν το ΚΚΕ, δε θα είχαν αποκαλυφθεί στο λαό μια σειρά από στρατηγικής σημασίας αντιλαϊκές αποφάσεις, όπως η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η «Λευκή Βίβλος» για την εργασία, μια σειρά από άλλες Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αντιλαϊκοί νόμοι στη Βουλή και αποφάσεις Περιφερειακών και Δημοτικών Συμβουλίων. Τότε που άλλοι προσπαθούσαν να πείσουν το λαό ότι η ΕΕ και η Ευρωζώνη θα είναι παράδεισος, τότε που του υπόσχονταν ότι από το «μεγάλωμα της πίτας» της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων θα ωφεληθούν ο λαός και οι εργαζόμενοι.

Τι είναι αυτό που κάνει το ΚΚΕ να έχει αυτήν την αταλάντευτη στάση απέναντι στην ΕΕ και την αντιλαϊκή πολιτική, στάση που αναγνωρίζεται γι’ αυτό από εχθρούς και φίλους;

Είναι η κάθετη εναντίωσή του στον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, στο κεφάλαιο, στα μονοπώλια, στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Είναι η απόλυτη ταύτισή του με τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Γιατί το ΚΚΕ έχει πολιτική πρόταση ριζικής εναντίωσης σε όλα αυτά που ευθύνονται για την κατάσταση των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, και θα είναι εδώ και την επόμενη μέρα των εκλογών και θα καθορίζουν τη ζωή μας είτε αποδυναμωθεί, αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση και ενισχυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ είτε όχι.

Θα είναι εδώ και θα καθορίζουν τη ζωή μας, ακόμα και αν φύγει αυτή η κυβέρνηση κι έρθει μια άλλη που θα κινείται μέσα στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ.

Θα είναι εδώ ακόμα και αν αλλάξει το περίφημο «μείγμα διαχείρισης», αν δηλαδή αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο θα στηριχτεί η καπιταλιστική ανάκαμψη ή αν πραγματοποιηθούν αλλαγές στην ΕΕ που δεν αφορούν τα εργατικά – λαϊκά στρώματα. Αφού η ΕΕ είναι από τη φύση της αντιλαϊκή, μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει για τους εργαζομένους.

Οπως και να έχει, η έξοδος από την κρίση, με όποιον τρόπο και αν στηριχτεί, δεν πρόκειται να αποκαταστήσει δικαιώματα και εισοδήματα, δεν πρόκειται να αποτρέψει την περαιτέρω υποβάθμιση των εργατικών – λαϊκών αναγκών, το τσάκισμα δικαιωμάτων. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ακόμα νιώσει όλα τα αποτελέσματα από τα αντιλαϊκά μέτρα που βρίσκονται ήδη σε εφαρμογή και που ο ΣΥΡΙΖΑ – αν γίνει κυβέρνηση – δε δεσμεύεται ότι θα τα καταργήσει.

Γι’ αυτό είναι κρίσιμο ο λαός, οι εργαζόμενοι, την επομένη των εκλογών να έχουν ένα ισχυρό και σταθερό αποκούμπι, να έχουν ενισχύσει αυτό το κόμμα που δίνει όλες του τις δυνάμεις για την ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος και της λαϊκής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Μόνο έτσι μπορούν να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να διεκδικηθεί ουσιαστική ανακούφιση, αλλά και ν’ ανοίξει ο δρόμος για αποδέσμευση από τα δεσμά της ΕΕ και της Ευρωζώνης, για αλλαγή του δρόμου ανάπτυξης. Να φύγουμε από τον καπιταλιστικό μονόδρομο που έχει στο DNA του την κρίση, τους πολέμους, τη φτώχεια, να βαδίσουμε έναν άλλο δρόμο με νέα κοινωνική οργάνωση, με το λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.