Μιλώντας, χτες, σε συνέδριο στην Αθήνα, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, απαρίθμησε τα αντεργατικά – αντιασφαλιστικά μέτρα που πρόσθεσε στο ήδη αντιλαϊκό νομικό οπλοστάσιο η κυβέρνηση την τελευταία διετία. Μίλησε για «εξαιρετική συγκυρία», επειδή «αυτήν την περίοδο (…) περνάμε τον «κάβο» της ύφεσης και των μνημονίων, μπαίνουμε στη φάση της οικονομικής ανάκαμψης».

Για το από δω και πέρα είπε: «Εχουμε μπροστά μας μια σειρά από εξίσου κρίσιμες προκλήσεις: Πρώτον, την επιτάχυνση και ολοκλήρωση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, την πλήρη εφαρμογή και ωρίμανσή τους, ώστε (…) η Ελλάδα να λειτουργεί, επιτέλους, ως μια «κανονική» ευρωπαϊκή χώρα. Δεύτερον, την επαναφορά της οικονομίας σε μια νέα, δυναμική τροχιά ανάπτυξης, η οποία θα βασίζεται στην υγιή και εξωστρεφή επιχειρηματικότητα, σε δυναμικούς και ανταγωνιστικούς κλάδους, στις επενδύσεις (…)».

Διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις, καταλαβαίνει κανείς ότι η ανάπτυξη που υπόσχονται στο λαό δεν πρόκειται να καλυτερεύσει τη ζωή του και ότι οι ανατροπές σε βάρος του δεν πρόκειται να σταματήσουν, αν ο ίδιος δεν καθορίσει με την πάλη του τις εξελίξεις.

Τι λέει με λίγα λόγια ο υπουργός Εργασίας; Οτι τα αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, υπηρετούσαν το στόχο να γίνει η Ελλάδα «κανονική» ευρωπαϊκή χώρα. Δηλαδή, να προσαρμοστεί σε ό,τι ισχύει στα άλλα κράτη μέλη, στη βάση των κατευθύνσεων και των στρατηγικών της ΕΕ. Αρα, μέσα στην ΕΕ οι ανατροπές σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, είναι μονόδρομος.

Για ποιους, όμως γίνονται αυτές οι ανατροπές; Ο Γ. Βρούτσης είναι και εδώ αποκαλυπτικός: Για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, τις επενδύσεις. Γι’ αυτό μειώθηκαν οι μισθοί και οι εργοδοτικές εισφορές, γι’ αυτό έγιναν πιο ευέλικτες οι σχέσεις εργασίας, γι’ αυτό απελευθερώνονται οι απολύσεις, γι’ αυτό θα μειωθούν κι άλλο συντάξεις και εφάπαξ. Η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων είναι αυτή που επιβάλλει τα μέτρα, που επιταχύνονται σε συνθήκες κρίσης, όπως μεγαλώνει και ο ανταγωνισμός με τους επιχειρηματικούς ομίλους άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και κρατών.

Αυτό που περιγράφει ο υπουργός Εργασίας είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, ο δρόμος των κατευθύνσεων της ΕΕ, και ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση παρεμβαίνει για να εξασφαλίσει καλύτερους όρους στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Μπορεί ο λαός να ελπίζει ότι θα ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του, ή έστω ότι θα επιστρέψει στην προ κρίσης κατάσταση, όσο τον βαραίνουν τα δεσμά της ΕΕ και του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής; Απ’ όσα λέει ο Γ. Βρούτσης, προκύπτει πως δεν μπορεί. Κυνικά ομολογεί ότι προτεραιότητα για το κεφάλαιο είναι η συνέχιση, εφαρμογή και «ωρίμανση» των μέτρων που πάρθηκαν τα τελευταία χρόνια.

Αποκαλύπτεται όμως πόσο αποπροσανατολιστικό είναι το εκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ ότι «στις 25 ψηφίζουμε και φεύγουν». Τόσο γιατί η κυβερνητική εναλλαγή δεν σημαίνει ότι φεύγει η ΕΕ, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, οι αιτίες δηλαδή για την κατάσταση των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων όσο και γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό που υπόσχεται είναι ότι θα υπηρετήσει καλύτερα από την κυβέρνηση αυτόν τον μονόδρομο. Μ’ αυτό τον μονόδρομο, που είναι του κεφαλαίου, δεν πρέπει να συμβιβαστεί ο λαός.